تحلیلی از رابطه فساد و مالیات تورمی: مطالعه بین کشوری

پدیده فساد می تواند از راه های مختلفی بر تأمین مالی دولت و همچنین بر میزان مالیات تورمی تأثیر داشته باشد. طبق تئوری تأمین مالی بهینه دولت که توسط فلپس (1973) و هلپ من و سادکا (1979) ارائه شده است، فرض می‌شود که دولت به عنوان یک عامل عقلایی از منابع درآمدی مختلف (مالیات در مقابل چاپ پول) به اندازه ای استفاده می کند که اثر کل اختلالی تأمین مالی آن به حداقل برسد. انتظار می رود که برای یک اقتصاد با سطح بالای فساد و ثابت بودن سایر شرایط، هزینه نهایی اخذ مالیات های مستقیم و غیر مستقیم و کسب درآمد از این طریق به نسبت هزینه نهایی مالیات تورمی بالا باشد و دولت در تأمین مالی خود بیشتر به اخذ مالیات تورمی وابسته باشد. برای استخراج نتایج تجربی و بررسی فرضیه های این مطالعه از نمونه ای شامل 110 کشور استفاده شده است. نتایج اصلی با بکارگیری شاخص کنترل فساد و شاخص درک فساد دلالت بر تأیید (یا عدم رد) فرضیه اصلی این مطالعه دارند، به این معنی که سطح فساد بیشتر با ثابت بودن سایر شرایط منجر به افزایش نسبت مالیات تورمی می-شود. همچنین، شواهد تجربی نشان می دهند که اثر فساد بر روی مالیات تورمی در کشورهای در حال توسعه بیشتر است.